به گزارش خبر یار ، ناصر حجازی؛ نامی که در فوتبال ایران نامدار و اسطوره شد. کتاب‌مجله «همشهری تماشاگر» هم در شماره جدید خود با پرونده «عصر ناصر» به سراغ این اسطوره فوتبال رفته که میراث اصلی‌اش به گفته فوتبالی‌ها نام نیک است.
دست‌اندرکاران این‌کتاب‌مجله می‌گویند ماجرای لعل شدنِ پسر مراغه‌ای و فوتبالیست شدنش در تهران و ربودن قلب‌ها در امجدیه طولانی‌تر از اینهاست که بتوان در یک نشریه ورزشی گنجاند. اما تماشاگر می‌کوشد خواننده‌اش را با مجموعه‌ای از لذت‌ها و حسرت‌ها همراه کند؛ لذت‌ها و حسرت‌هایی که اسطوره خوشنام فوتبال ایران، ناصر حجازی تجربه‌شان کرد؛ لذت درخشش در روزهای اوج و باز شدن دروازه‌های جدید به رویش و حسرت‌هایی مثل از دست رفتن فرصت بازی برای منچستریونایتد و قهرمانی آسیا روی نیمکت استقلال.
مخاطب «همشهری تماشاگر» در این‌شماره به تماشای حجازی و زندگانی او می‌نشیند. تصویرها و متن‌ها در هم گره می‌خورند و خواننده با آلبومی از عکس‌های این اسطوره همراه متن‌های خواندنی مواجه می‌شود. نویسندگان و تدوین‌کنندگان این‌مطالب می‌گویند با هر ورق زدن این آلبوم به دوره‌ای از زندگی این مرد خوشنام فوتبال سرک می‌کشیم؛ از روزگار کودکی تا دوران بازیگری و مربی‌گری و تمام فراز و فرودهایش؛ از زندگی شخصی تا زندگی حرفه‌ای‌اش؛ از روزهای عقاب بودن تا روزهایی که بال‌هایش خسته شد و به آخر جاده رسید.
خلاصه کلام کتاب‌مجله «همشهری تماشاگر» در این‌شماره این است که ناصر حجازی مرد لذت و حسرت و غم و شادی توأمان بود. نه همیشه همه چیز برایش خوب پیش رفت و نه هرگز تسلیم حسرتی در زندگی‌اش شد. او به باورها و اصولش وفادار بود و این ماجرای زندگی یک عقاب است؛ از اولین پرواز تا آخرین اوجش! روی خط دروازه فقط یک کلمه از پس توصیف او برمی‌آید: «بهترین»
